Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

Συνύπαρξη Αιώνων


 Συνάντηση Άραβα Ηγεμόνα με Βυζαντινή Αντιπροσωπεία.

Η Ευρώπη χρειάζεται να επανεκτιμήσει τη στάση της απέναντι στους λαούς. Η Μεσόγειος από την εμφάνιση των Αράβων και την οριστική ήττα τους στο Πουατιέ το 732 μ.Χ. από τον Κάρολο Μαρτέλ, γίνεται ο φυσικός χώρος συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων, Ανατολικού και Δυτικού κόσμου. Η επαφή των δυο πολιτισμών, ευρωπαϊκού και αραβικού, δεν είχε μόνο αρνητικά στοιχεία αλλά υπήρξε σημαντική σε όλους τους τομείς για την πρόοδο του πολιτισμού εν γένει. Στα νεώτερα χρόνια ωστόσο την πολιτική στάση των Ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στις Αραβικές και μουσουλμανικές γενικότερα καθόρισαν οι αποικίες, τα γεωπολιτικά συμφέροντα και... ο ανταγωνισμός των Δυνάμεων για την εκμετάλλευση του υπεδάφους αλλά και του έμψυχου δυναμικού. Η Εγγύς Ανατολή έγινε το πεδίο εκδήλωσης αυτών. Ταυτόχρονα, η άγνοια για τη μουσουλμανική θρησκεία, η αδιαφορία, η εκμετάλλευση των τοπικών ανταγωνισμών, οι αιρετικές ακραίες οργανώσεις του Ισλάμ που στράφηκαν κατά της Δύσης, δυσχέραναν τα πράγματα. Το παιχνίδι αυτό ωστόσο ως μέρος οικονομικού και πολιτικού ελέγχου από την πλευρά των Δυνάμεων, ο ρυθμιστικός ρόλος που έχει σιωπηρά αναγνωριστεί στο Ισραήλ στην περιοχή αλλά και η επιβολή είτε δικτατορικών καθεστώτων (Σαντάμ, Καντάφι κλπ.) και η ενίσχυση αντάρτικων ομάδων, όπως λ.χ αυτή του Μπιν Λάντεν (βλ και Εντουάρντο Γκαλεάνο, Ένας κόσμος ανάποδα: Ένα αστέρι γεννιέται [προφητική αναφορά!] ) ή των Τζιχαντιστών κλπ, οδήγησαν στην ενδυνάμωση των ακραίων ισλαμικών στοιχείων. Εκεί που ο φονταμενταλισμός, ο φανατισμός και η τύφλωση κυριαρχούν είναι φύσει αδύνατον να υπάρξει λογική προσέγγιση. Αν η ελευθερία του λόγου, η κοινωνική και πολιτική, θρησκευτική σάτιρα, η ισότητα και ισοτιμία των δύο φύλων – όλα αυτά αν θεωρούνται δεδομένα και αυτονόητα για τον Δυτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας κι ας πιστεύουμε το αντίθετο, η Ισλαμική κουλτούρα δεν συμμερίζεται κατά προτεραιότητα τις ίδιες αξίες. Πόσο μάλλον, στην ακραία μορφή της, τα θεωρεί απαράδεκτα και ανήθικα. Στον φανατικό δεν υπάρχει κάτι λογικό να εξηγήσεις! Προσπαθείς όμως να προστατεύσεις και να προστατευτείς! Ποιος θυμάται τους Σατανικούς Στίχους, του Σαλμάν Ρουσντί; Τον κίνδυνο για τη ζωή του; Από την άλλη η λύση δεν βρίσκεται στις διώξεις και στα αναθέματα συλλήβδην των Μουσουλμάνων και κάθε θρησκείας. Μήπως όμως ο φανατισμός απαντά μόνο στο Ισλάμ; Ας εξετάσουμε προσεκτικότερα εαυτούς και αλλήλους, διότι η λύση δεν είναι μήτε οφθαλμός αντί οφθαλμού, μήτε φανατισμός αντί φανατισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου