Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Ένα κομποσχοίνι για τον Ρωμανό




Ξυπνώ μ' αυτή την έγνοια. Ένας άνθρωπος είναι στο όριο μεταξύ της ζωής και του θανάτου. Ένα παιδί. Ένα παιδί που γνώρισε την κρατική βία σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια.

Όταν μπροστά στα μάτια του, τα παιδικά ακόμη, το κράτος (στο πρόσωπο του Κορκονέα) έριχνε τον φίλο του, τον Αλέξη, νεκρό.

Όταν αργότερα έδειχνε τον ίδιο, τον Νίκο Ρωμανό,  ως ληστή στο Βελβεντό και ως μέλος των Πυρήνων της φωτιάς. Τον έδειχνε με παραμορφωμένο πρόσωπο, μπλάβο, πρησμένο, αλλοιωμένο, από το ξύλο που έφαγε και αυτός και οι άλλοι συλληφθέντες στην ασφάλεια. Τον έδειχνε με περηφάνια σαν να ήταν το ξύλο [όχι η σύλληψη] αστυνομικό κατόρθωμα. Σαν να ζούμε σε χώρα όπου αντλούμε αξία από την πρακτική των βασανιστηρίων, σαν από τη χούντα να μην πέρασε μια μέρα. Τι κι αν η δεύτερη κατηγορία κατέπεσε δικαστικά! Τι κι αν αρνήθηκαν οι δικαστές να δικάσουν τους συλληφθέντες με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, εφόσον καμία σύνδεση δεν διαπιστώθηκε της ληστείας με τρομοκρατία! Συγνώμη δεν ζητήθηκε από την αστυνομία, ούτε κανείς τιμωρήθηκε, ούτε ΕΔΕ διενεργήθηκε. Και είναι βέβαιο ότι όχι μόνο τσίπα δεν έχουν αυτοί που επαίρονται για τις εικόνες βαρβαρότητας, εικόνες που μας χωρίζουν από τον πολιτισμό, αλλά ότι σε αυτό το καθεστώς ατιμωρησίας και ενθάρρυνσης αποθρασσύνονται ολότελα.

Όταν τώρα υπέστη τον απίστευτο εμπαιγμό να βραβευθεί για την επιτυχία του, μέσα από τη φυλακή, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ παράλληλα του στερούν το δικαίωμα να φοιτήσει.

Όταν χθες το βράδυ διατάζει ο εισαγγελέας την υποχρεωτική του σίτιση, όταν δηλαδή δείχνει να πιστεύει ότι ένας βιασμός (γιατί δεν είναι άλλο από βιασμός) θα εξισορροπήσει τη μη ικανοποίηση δίκαιου αιτήματος που ακριβώς προβλέπει το σωφρονιστικό μας σύστημα.


"Μα είναι τρομοκράτης". Λάθος, αυτή η κατηγορία κατέπεσε. Πέραν τούτου, είναι εικόνα Θεού.

Και η αμερικάνικης επινόησης πρόταξη της ασφάλειας σε βάρος της ανθρώπινης ελευθερίας δεν θα περάσει στη χώρα ετούτη. Γκουαντάναμο και φυλακές υψίστης ασφαλείας δεν θέλουμε σε μια χώρα όπου έχουμε ζωντανό το παράδειγμα του αγίου Διονυσίου, να κρύβει το φονιά του αδελφού του.

Η αμερικάνικη αντιτρομοκρατία είναι κατεξοχήν πηγή τρομοκρατίας. Είναι φυσικό το κράτος αρχιτρομοκράτης ανά την υφήλιο το κράτος που επίσης έχει παραγάγει, εκπαιδεύσει, εξοπλίσει, εκθρέψει γενιές τρομοκρατών, τους οποίους αντιμετωπίζει παράγοντας, εκπαιδεύοντας, εξοπλίζοντας, εκθρέφοντας κάποιους άλλους, καινούργιους και πιο πειθήνιους μέχρι να... κλπ. κλπ. είναι φυσικό να θέλει ασφάλεια, ενώ το αίμα των παιδιών του χύνεται στο δρόμο στα χέρια κάθε θερμοκέφαλου οπλοφόρου. Αφού παράγει τρόμο, να θέλει φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Σε πόλεμο φατριών τρομοκρατών δουλειά δεν έχουμε. Και φυλακές υψίστης ασφαλείας ή σωφρονιστικό σύστημα που απανθρωποποιεί τον άνθρωπο δεν θέλουμε.

Το ίδιο ισχύει για όλους τους κρατούμενους.

Ως πολίτες διαμαρτυρόμαστε εντονότατα.

Ως πιστοί προσευχόμαστε στον Ήλιο της Δικαιοσύνης. Ένα κομποσχοίνι για το Νίκο Ρωμανό.