Δίχως άλλα λόγια...

Κακοποίηση ανήλικων προσφύγων στο Α.Τ. Ομόνοιας

Με οργή και βαθιά ανησυχία πληροφορηθήκαμε την προσαγωγή και την επακόλουθη κακοποίηση που υπέστησαν προσφυγόπουλα από αστυνομικούς του 4ου Α.Τ. Ομόνοιας. Μια τέτοια αντιμετώπιση είναι καταδικαστέα ανεξάρτητα από την ηλικία, την ενοχή ή την αθωότητα του θύματος. Ωστόσο, το γεγονός ότι τα θύματα στην προκειμένη περίπτωση ήταν ηλικίας 12-14 ετών και ο λόγος της προσαγωγής τους ήταν ότι είχαν μαζί τους πλαστικά όπλα για μια θεατρική παράσταση προκαλεί ιδιαίτερη απέχθεια. Το περιστατικό δυστυχώς δεν είναι μεμονωμένο. Το ανησυχητικό είναι ότι τα θύματα είναι πολύ συχνά πληθυσμιακές ομάδες, οι οποίες έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζουν το ρατσισμό της κοινωνίας: πρόσφυγες, ναρκομανείς, οροθετικές. Μήπως οι δράστες έχουν λόγο να πιστεύουν ότι η βία προς αυτούς τους ανθρώπους δεν θα προκαλέσει γενική κατακραυγή, όπως θα έπρεπε; Η σιωπή μεγάλου μέρους των ΜΜΕ δυστυχώς ενισχύει αυτή την υποψία. Ως Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού καταδικάζουμε απερίφραστα το συμβάν.

Πανορθόδοξη Σύνοδος και Εθνικές Εκκλησίες

Η Πεντηκοστή (ή Κάθοδος του Αγίου Πνεύματος) από το Ευαγγέλιο του Ραμπουλά (586),

ή της Απαμείας, συριακό χειρόγραφο τετραβάγγελο, folio 14 verso.

Η περγαμηνή φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη των Μεδίκων, Φλωρεντία.

H Ορθοδοξία δεν μπορεί να είναι η συνάρτηση του lobbying εθνικών εκκλησιών, αλλά η ενότητα εν Αγίω Πνεύματι όλων επί το αυτό.

Η Πρωτοβουλία μας από τη σύστασή της αντιτάχθηκε στη διαστρέβλωση της Χριστιανικής πίστης και της Ορθόδοξης παράδοσης με σκοπό της εξυπηρέτηση εθνικιστικών ιδεολογιών. Γι΄ αυτό παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ανησυχία τις πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με την απόφαση Ορθοδόξων εκκλησιών να μη συμμετάσχουν στην προγραμματισμένη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.

Είναι φυσικό και θεμιτό να υπάρχουν διαφωνίες μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας σε επιμέρους ζητήματα. Η Εκκλησία είναι ζωντανή και τα μέλη της είμαστε άνθρωποι, με τις αδυναμίες και τις φιλοδοξίες μας, αλλά και τις εμπειρίες και τους προβληματισμούς μας. Κανένα ανθρώπινο έργο δεν είναι τέλειο, αλλά όλα τα πληρεί το Πνεύμα το Άγιο. 

Ως Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού, έχουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αντιταχθούμε σε λογικές που δεν συνάδουν με το συνοδικό ήθος και το πολίτευμα της Εκκλησίας. Ως λαϊκά της μέλη, επί το πλείστον, θα επιθυμούσαμε να είχαμε τη δυνατότητα για πιο έγκαιρη και πληρέστερη ενημέρωση και μεγαλύτερη συμμετοχή της βάσης της Εκκλησίας. 

Στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης συμμετοχής είναι η σκέψη, η έγνοια και η προσευχή μας - και ασφαλώς μας φαίνεται αδιανόητη κάθε αποχή από ένα τόσο μεγάλης σημασίας γεγονός στη ζωή της Εκκλησίας.

Είναι φυσικό οι οπτικές γωνίες των ανθρώπων να διαφέρουν ώς ένα βαθμό, καθώς άλλωστε διαφέρουν και οι εμπειρίες μας, μέσα στη μεταβλητή της ιστορίας, τη θαυμαστή ποικιλότητα του κόσμου, και το διαρκή πνευματικό μόχθο, την προσωπική πορεία του καθενός. 

Ωστόσο, το Πνεύμα το Άγιο "εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσεν". Για όσους πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι άχρονος και αεί παρών, για όσους επιζητούμε την αγιοπνευματική ενότητα μακριά από τον πύργο της Βαβέλ που μάταια επιχείρησε να κατασκευάσει ο ανθρώπινος εγωισμός, κάθε διαφορά οπτικής ή και διαφωνία επιλύεται μέσα σε πνεύμα ενότητας και αγάπης. Η Σύνοδος δεν συνέρχεται επειδή έχουμε λύσει όλα τα προβλήματά μας, αλλά ακριβώς επειδή υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να συζητηθούν. Αυτή είναι η συνοδική παράδοση της Ορθόδοξης εκκλησίας.

Η χρονική συγκυρία της απόφασης μερικών Ορθοδόξων εκκλησιών να μη συμμετάσχουν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο εγείρει ερωτηματικά. Οι προκαθήμενοι των εκκλησιών αυτών υπέγραψαν τα κείμενα που θα συζητηθούν στη Σύνοδο, για την οποία τώρα εκφράζουν διαφωνίες.

Σε κάθε περίπτωση ελπίζουμε, ευχόμαστε και προσευχόμαστε για την επιτυχή έκβαση της Συνόδου, που θα φέρει μια υγιή κινητικότητα, θα βγάλει την Ορθοδοξία από ένα τέλμα με λιμνάζοντα νερά, θα οικοδομήσει ξανά έναν τρόπο επικοινωνίας και συνεννόησης στο πλαίσιο της ενότητας της Εκκλησίας και θα επιτρέψει στην Εκκλησία να συναντηθεί με τον σύγχρονο κόσμο. Η Ορθόδοξη μαρτυρία έχει πολλά να προσφέρει στον κόσμο του σήμερα, λόγω της αδιάκοπης και ζωντανής εκκλησιαστικής παράδοσης, που καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με μια μουσειακή και νεκρή παραδοσιολαγνεία.

Ευχόμαστε και προσευχόμαστε να σιγήσουν κάποτε οι κραυγές της μισαλλοδοξίας και οι ιαχές περί την εξουσία και να ακολουθήσουμε τη σταυραναστάσιμη πορεία του Κυρίου μας, που αρνούμενος κάθε κατά κόσμον εξουσία παραμένει η οδός, η αλήθεια και η ζωή!

Αρκετά! Ο Αθηνών Ιερώνυμος για τη νέα τραγωδία στη Μεσόγειο.

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος τη δήλωση - κραυγή του αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου για τη νέα τραγωδία στη Μεσόγειο. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο:


“Τριακόσια, τετρακόσια… επτακόσια. Δεν πρόκειται για δισεκατομμύρια που πρέπει να ανευρεθούν. Ούτε αριθμούς που αφορούν εθνικές οικονομίες ή όσα καθημερινά καθορίζουν οι “αγορές”. Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές. Για ανθρώπους, πατεράδες, μανάδες, παιδιά, ακόμη και βρέφη που πνίγηκαν, μόλις πριν λίγες ώρες, στη θάλασσα της Μεσογείου. Ανθρώπους που έψαχναν ένα ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη. Γιατί γνώριζαν, είχαν ακούσει, τους είχαν υποσχεθεί αυτοί οι δουλέμποροι, ότι εκεί που γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός η ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και προστατεύεται και, μάλιστα, της δίδεται απόλυτη προτεραιότητα. Τι απ’ όλα συνέβη προχθές; Πρόσφατα στο Αιγαίο; Πριν από μερικούς μήνες στη Λαμπεντούζα; Τίποτα. Απολύτως τίποτα.

Αρκετά! Η αγανάκτηση μας συμπυκνώνεται σε αυτή τη λέξη. Η ευθύνη για όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν αυτές οι τραγωδίες, είτε προκαλώντας τις, είτε μη αντιμετωπίζοντάς τις, είναι τεράστιες.

Ποια έκτακτη σύνοδος έγινε για τους χιλιάδες ανθρώπους που χάθηκαν στις θάλασσες της Μεσογείου; Πόσοι αρχηγοί κρατών μέσα στο σαββατοκύριακό τους ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτή την τραγωδία; Πόσοι επικοινώνησαν μεταξύ τους, πόσοι ξαγρύπνησαν σε “συνόδους κορυφής” για να βρουν λύση σε αυτό το πρόβλημα και να εξετάσουν τρόπους να φιλοξενήσουν ανθρώπους που φεύγουν με σαπιοκάραβα από την αφρικανική ήπειρο για την ευρωπαϊκή γη; Οι δηλώσεις συμπάθειας, τα συλλυπητήρια τηλεγραφήματα, τα ρεπορτάζ των διεθνών Μ.Μ.Ε. δεν αρκούν, δεν σώζουν ζωές. Ήρθε ο καιρός να σηκώσουμε όλοι μας τα μανίκια, να βρούμε όλοι μαζί τη λύση που απαιτείται για να σταματήσουν αυτές οι τραγωδίες.

Σταματήστε τους δουλέμπορους που υπόσχονται ταξίδια χωρίς επιστροφή σε γονείς που ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και τα βρέφη τους. Σταματήστε τους πολέμους που προκαλούν τα κύματα προσφύγων. Σταματήστε όσους κερδοσκοπούν στην πλάτη απελπισμένων φτωχών ανθρώπων που επενδύουν το βιος τους για μία ελπίδα που καταλήγει να μην έχει αντίκρυσμα και τους κοστίζει τη ζωή τους.

Δεν ψάχνουν πλούτη αυτοί οι άνθρωποι. Δεν αναζητούν ανέσεις. Ελπίζουν σε μία ήρεμη ζωή, μακριά από το κυνήγι που περνούν στις πατρίδες τους. Μία ζωή με ασφάλεια, χωρίς κινδύνους. Αυτά τα “λίγα” ζητούν. Έστω, το ένα δέκατο, της φυσιολογικής και ήρεμης ζωής που ζούμε εμείς οι Ευρωπαίοι. Με τα καθημερινά μας άγχη και με τις αγωνίες μας.
Ούτε ένα πιάτο φαγητό, ούτε μία κουβέρτα αρκεί για να αντιμετωπιστούν τα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών. Δεν χωρούν πολιτικά παιχνίδια και “ισορροπίες” για βάρκες που πλημμυρίζουν από ανθρώπινες ψυχές και δεν προφταίνουν καν να απομακρυνθούν από τις ακτές της Μεσογείου. Χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα και να αναληφθεί δράση από όλους όσοι μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου προβλήματος που συνιστά, πια, ντροπή για τον ανθρώπινο πολιτισμό.

Ενώνουμε τις προσευχές μας για την ανάπαυση των ψυχών αυτών των θυμάτων. Ας ενώσουμε, επιτέλους, και τις προσπάθειές μας για να είναι τα τελευταία θύματα που χάνονται σε αυτό το ταξίδι. Για ένα καλύτερο αύριο αυτών των ανθρώπων, ώστε στην αντίπερα όχθη να τους περιμένει η ελπίδα και να μην καραδοκεί ο θάνατος.”

Εκκλησιαστικές αντιδράσεις στην πρόκληση του εθνικισμού: Απολογητική ή ποιμαντική;

Έριδες με βάση το γένος υπήρχαν στην εκκλησία και πριν την εμφάνιση του νεώτερου εθνικισμού: ο ιδρυτής της Μονής του Μπάτσκοβο Γρηγόριος Πακουριανός (11ος αι.) όριζε να μη γίνονται δεκτοί Έλληνες μοναχοί, μήπως όντας άρπαγες οικειοποιηθούν τη μονή και τα σχετικά αξιώματα. Τέτοια φαινόμενα, προειδοποιούσε, είναι συχνά. Φωτογραφία: "Panorama Bachkovo Manastery" by Nenko Lazarov

Είναι κοινό μυστικό ότι, αν ο σκληρός πυρήνας της Χρυσής Αυγής διακρίνεται από νεοπαγανιστικές τάσεις, ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων που την έβγαλαν από το περιθώριο και την έβαλαν στη βουλή προέρχεται από το χώρο της Εκκλησίας. Πρόκειται για ανθρώπους που συμπορεύθηκαν για ένα διάστημα ταυτιζόμενοι με όλο το μισάνθρωπο ιδεολόγημα πλην του νεοπαγανισμού. Με αφορμή την άνοδο της ΧΑ μερικοί ιεράρχες έσπευσαν να καταδικάσουν τον εθνικισμό. Συχνά κεντρικό επιχείρημά τους ήταν ο νεοπαγανιστικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής.

Προσωπικά είμαι επιφυλακτική με το επιχείρημα ότι η ΧΑ είναι νεοπαγανιστικό κόμμα, γιατί θεωρώ ότι έτσι στρέφουμε την προσοχή από όλα τα κραυγαλέα αντιχριστιανικά στοιχεία του κόμματος. Και κάτι περισσότερο: η επιμονή στα νεοπαγανιστικά στοιχεία δηλώνει μια έμμεση παραδοχή ότι ο ξενοφοβικός, εθνικιστικός λόγος καθαυτός δεν είναι αρκετός για να δείξει ότι η ΧΑ πρεσβεύει μια ιδεολογία ασύμβατη με τη χριστιανική πίστη. Το ξαναγράφω για να το συνειδητοποιήσουμε: μια οργάνωση χρησιμοποιεί απροκάλυπτα μισάνθρωπο λόγο, και εμείς ψάχνουμε αν φορούσαν τα στελέχη της ως πιτσιρικάδες μπλουζάκια με σατανιστικά σύμβολα, μπας και αποδείξουμε ότι δεν έχουν σχέση με μας.

Αυτές οι προσπάθειες να δείξουμε ότι η εκκλησία δεν έχει σχέση με τη ΧΑ, όσο καλοπροαίρετες και σημαντικές κι αν είναι, δεν έχουν τόσο ποιμαντικό, όσο απολογητικό χαρακτήρα. Δεν απευθύνονται δηλαδή στους πιστούς, αλλά στους «έξω». Τις σποραδικές δηλώσεις ιεραρχών κατά της ΧΑ τις αναπαράγουν θριαμβευτικά, λόγω της σπανιότητάς τους, κυρίως μη εκκλησιαστικά μέσα. Το πνεύμα τέτοιων ειδήσεων είναι «ακόμη και ιεράρχες καταδικάζουν τον εθνικισμό». Το ποίμνιο παίρνει το μήνυμα: μερικές τέτοιες δηλώσεις είναι αναγκαίο κακό, εφόσον ο πατριωτισμός υποτίθεται ότι βρίσκεται υπό διωγμόν και λίγη διπλωματία δεν βλάπτει. Αν ενοχληθήκαμε λίγο, δεν πειράζει, θα ανοίξουμε το ορθόδοξο site μας, τον ορθόδοξο ραδιοφωνικό σταθμό μας, θα διαβάσουμε κανένα ορθόδοξο περιοδικό και θα ξαναθυμηθούμε την εθνική μας υπερηφάνεια, τον κίνδυνο συρρίκνωσης του ελληνισμού, τον κίνδυνο αλλοίωσης της εθνικής σύνθεσης της χώρας μας, θα ξανακούσουμε ότι ο ελληνισμός και η ορθοδοξία βρίσκονται στο στόχαστρο, ίσως και καμμιά σχετική ραδιοαρβύλα, και θα ησυχάσουμε που βρήκαμε το χώρο μας όπως τον ξέραμε.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή, με τη ΧΑ να μένει ένα μικρό αλλά όχι αμελητέο κόμμα και τον εθνικιστικό λόγο να γίνεται όλο και πιο απροκάλυπτος σε "mainstream" κόμματα, αποτελούν μια πρόκληση για την εκκλησία. Δεν θέλω να αμφισβητήσω τη σημασία των δηλώσεων κληρικών και λαϊκών κατά της ΧΑ. Ωστόσο, είναι σχετικά εύκολο να καταδικάσεις το νεοπαγανισμό ή το ναζισμό της χιτλερικής Γερμανίας, χωρίς να θίξεις κανένα από τα κακώς κείμενα στην εκκλησία. Λίγο-πολύ όλοι οι άνθρωποι της εκκλησίας γιορτάζουν την 28η Οκτωβρίου, ακόμη και όσοι κατά βάθος χαίρονται που η Θεσσαλονίκη για πολλές δεκαετίες παρέμεινε αμιγώς χριστιανική πόλη χωρίς οι Έλληνες να λερώσουν τα χέρια τους. Τώρα που ο κυρίαρχος εθνικιστικός λόγος τείνει να αποβάλει τη ρητορική της λευκής φυλής και της σβάστικας, η εκκλησία έχει χρέος να κοιτάξει με περισσότερη σοβαρότητα το πρόβλημα του εθνικισμού γενικά και ειδικότερα στους κόλπους της. Είναι επείγουσα ανάγκη να τεθούν μερικά άβολα αλλά βασικά ερωτήματα, όπως π.χ. γιατί στους κόλπους της εκκλησίας είναι τόσο διαδεδομένη μια φοβική (και όχι μόνο ξενοφοβική) στάση, ή πώς φτάσαμε να θεωρούμε ότι πρέπει να εξηγήσουμε γιατί ο εθνικισμός είναι ασύμβατος με την πίστη μας. Έτσι θα μπορέσει η εκκλησία να αναπτύξει όχι μόνο μια απολογητική, αλλά, πιο σημαντικό, και μια ποιμαντική κατά του εθνικισμού.

Συνύπαρξη Αιώνων

 Συνάντηση Άραβα Ηγεμόνα με Βυζαντινή Αντιπροσωπεία.

Η Ευρώπη χρειάζεται να επανεκτιμήσει τη στάση της απέναντι στους λαούς. Η Μεσόγειος από την εμφάνιση των Αράβων και την οριστική ήττα τους στο Πουατιέ το 732 μ.Χ. από τον Κάρολο Μαρτέλ, γίνεται ο φυσικός χώρος συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων, Ανατολικού και Δυτικού κόσμου. Η επαφή των δυο πολιτισμών, ευρωπαϊκού και αραβικού, δεν είχε μόνο αρνητικά στοιχεία αλλά υπήρξε σημαντική σε όλους τους τομείς για την πρόοδο του πολιτισμού εν γένει. Στα νεώτερα χρόνια ωστόσο την πολιτική στάση των Ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στις Αραβικές και μουσουλμανικές γενικότερα καθόρισαν οι αποικίες, τα γεωπολιτικά συμφέροντα και... ο ανταγωνισμός των Δυνάμεων για την εκμετάλλευση του υπεδάφους αλλά και του έμψυχου δυναμικού. Η Εγγύς Ανατολή έγινε το πεδίο εκδήλωσης αυτών. Ταυτόχρονα, η άγνοια για τη μουσουλμανική θρησκεία, η αδιαφορία, η εκμετάλλευση των τοπικών ανταγωνισμών, οι αιρετικές ακραίες οργανώσεις του Ισλάμ που στράφηκαν κατά της Δύσης, δυσχέραναν τα πράγματα. Το παιχνίδι αυτό ωστόσο ως μέρος οικονομικού και πολιτικού ελέγχου από την πλευρά των Δυνάμεων, ο ρυθμιστικός ρόλος που έχει σιωπηρά αναγνωριστεί στο Ισραήλ στην περιοχή αλλά και η επιβολή είτε δικτατορικών καθεστώτων (Σαντάμ, Καντάφι κλπ.) και η ενίσχυση αντάρτικων ομάδων, όπως λ.χ αυτή του Μπιν Λάντεν (βλ και Εντουάρντο Γκαλεάνο, Ένας κόσμος ανάποδα: Ένα αστέρι γεννιέται [προφητική αναφορά!] ) ή των Τζιχαντιστών κλπ, οδήγησαν στην ενδυνάμωση των ακραίων ισλαμικών στοιχείων. Εκεί που ο φονταμενταλισμός, ο φανατισμός και η τύφλωση κυριαρχούν είναι φύσει αδύνατον να υπάρξει λογική προσέγγιση. Αν η ελευθερία του λόγου, η κοινωνική και πολιτική, θρησκευτική σάτιρα, η ισότητα και ισοτιμία των δύο φύλων – όλα αυτά αν θεωρούνται δεδομένα και αυτονόητα για τον Δυτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας κι ας πιστεύουμε το αντίθετο, η Ισλαμική κουλτούρα δεν συμμερίζεται κατά προτεραιότητα τις ίδιες αξίες. Πόσο μάλλον, στην ακραία μορφή της, τα θεωρεί απαράδεκτα και ανήθικα. Στον φανατικό δεν υπάρχει κάτι λογικό να εξηγήσεις! Προσπαθείς όμως να προστατεύσεις και να προστατευτείς! Ποιος θυμάται τους Σατανικούς Στίχους, του Σαλμάν Ρουσντί; Τον κίνδυνο για τη ζωή του; Από την άλλη η λύση δεν βρίσκεται στις διώξεις και στα αναθέματα συλλήβδην των Μουσουλμάνων και κάθε θρησκείας. Μήπως όμως ο φανατισμός απαντά μόνο στο Ισλάμ; Ας εξετάσουμε προσεκτικότερα εαυτούς και αλλήλους, διότι η λύση δεν είναι μήτε οφθαλμός αντί οφθαλμού, μήτε φανατισμός αντί φανατισμού.

Ένα κομποσχοίνι για τον Ρωμανό

Ξυπνώ μ' αυτή την έγνοια. Ένας άνθρωπος είναι στο όριο μεταξύ της ζωής και του θανάτου. Ένα παιδί. Ένα παιδί που γνώρισε την κρατική βία σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια.

Όταν μπροστά στα μάτια του, τα παιδικά ακόμη, το κράτος (στο πρόσωπο του Κορκονέα) έριχνε τον φίλο του, τον Αλέξη, νεκρό.

Όταν αργότερα έδειχνε τον ίδιο, τον Νίκο Ρωμανό,  ως ληστή στο Βελβεντό και ως μέλος των Πυρήνων της φωτιάς. Τον έδειχνε με παραμορφωμένο πρόσωπο, μπλάβο, πρησμένο, αλλοιωμένο, από το ξύλο που έφαγε και αυτός και οι άλλοι συλληφθέντες στην ασφάλεια. Τον έδειχνε με περηφάνια σαν να ήταν το ξύλο [όχι η σύλληψη] αστυνομικό κατόρθωμα. Σαν να ζούμε σε χώρα όπου αντλούμε αξία από την πρακτική των βασανιστηρίων, σαν από τη χούντα να μην πέρασε μια μέρα. Τι κι αν η δεύτερη κατηγορία κατέπεσε δικαστικά! Τι κι αν αρνήθηκαν οι δικαστές να δικάσουν τους συλληφθέντες με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, εφόσον καμία σύνδεση δεν διαπιστώθηκε της ληστείας με τρομοκρατία! Συγνώμη δεν ζητήθηκε από την αστυνομία, ούτε κανείς τιμωρήθηκε, ούτε ΕΔΕ διενεργήθηκε. Και είναι βέβαιο ότι όχι μόνο τσίπα δεν έχουν αυτοί που επαίρονται για τις εικόνες βαρβαρότητας, εικόνες που μας χωρίζουν από τον πολιτισμό, αλλά ότι σε αυτό το καθεστώς ατιμωρησίας και ενθάρρυνσης αποθρασσύνονται ολότελα.

Όταν τώρα υπέστη τον απίστευτο εμπαιγμό να βραβευθεί για την επιτυχία του, μέσα από τη φυλακή, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ παράλληλα του στερούν το δικαίωμα να φοιτήσει.

Όταν χθες το βράδυ διατάζει ο εισαγγελέας την υποχρεωτική του σίτιση, όταν δηλαδή δείχνει να πιστεύει ότι ένας βιασμός (γιατί δεν είναι άλλο από βιασμός) θα εξισορροπήσει τη μη ικανοποίηση δίκαιου αιτήματος που ακριβώς προβλέπει το σωφρονιστικό μας σύστημα.


"Μα είναι τρομοκράτης". Λάθος, αυτή η κατηγορία κατέπεσε. Πέραν τούτου, είναι εικόνα Θεού.

Και η αμερικάνικης επινόησης πρόταξη της ασφάλειας σε βάρος της ανθρώπινης ελευθερίας δεν θα περάσει στη χώρα ετούτη. Γκουαντάναμο και φυλακές υψίστης ασφαλείας δεν θέλουμε σε μια χώρα όπου έχουμε ζωντανό το παράδειγμα του αγίου Διονυσίου, να κρύβει το φονιά του αδελφού του.

Η αμερικάνικη αντιτρομοκρατία είναι κατεξοχήν πηγή τρομοκρατίας. Είναι φυσικό το κράτος αρχιτρομοκράτης ανά την υφήλιο –το κράτος που επίσης έχει παραγάγει, εκπαιδεύσει, εξοπλίσει, εκθρέψει γενιές τρομοκρατών, τους οποίους αντιμετωπίζει παράγοντας, εκπαιδεύοντας, εξοπλίζοντας, εκθρέφοντας κάποιους άλλους, καινούργιους και πιο πειθήνιους μέχρι να... κλπ. κλπ.– είναι φυσικό να θέλει ασφάλεια, ενώ το αίμα των παιδιών του χύνεται στο δρόμο στα χέρια κάθε θερμοκέφαλου οπλοφόρου. Αφού παράγει τρόμο, να θέλει φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Σε πόλεμο φατριών τρομοκρατών δουλειά δεν έχουμε. Και φυλακές υψίστης ασφαλείας ή σωφρονιστικό σύστημα που απανθρωποποιεί τον άνθρωπο δεν θέλουμε.

Το ίδιο ισχύει για όλους τους κρατούμενους.

Ως πολίτες διαμαρτυρόμαστε εντονότατα.

Ως πιστοί προσευχόμαστε στον Ήλιο της Δικαιοσύνης. Ένα κομποσχοίνι για το Νίκο Ρωμανό.

Στο σκαμνί και το νου μας...

Η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού χαιρετίζει την απόφαση του εισαγγελέα εφετών κ. Ισιδώρου Ντογιάκου να παραπέμψει σε δίκη το σύνολο των βουλευτών της Χρυσής Αυγής και άλλων στελεχών του κομματικού μηχανισμού, το σύνολο 70 ατόμων, μετά από ενδελεχή έρευνα και τεκμηρίωση.

Αισθανόμαστε δικαιωμένοι καθώς ήμασταν οι απολύτως πρώτοι, που χαρακτηρίσαμε σε δημόσιο λόγο τη Χρυσή Αυγή "εγκληματική οργάνωση με βιτρίνα πολιτικού κόμματος", αψηφώντας τους κινδύνους που διατρέχαμε από μια τέτοια διαπίστωση και δημόσια δήλωση.

Στην πρωτοπορία του αντιφασιστικού, αντιρατσιστικού και αντιναζιστικού αγώνα και σήμερα, επισημαίνουμε ότι δεν αρκεί να αναδείξει κανείς τον εγκληματικό χαρακτήρα της Χρυσαυγίτικης Οργάνωσης ούτε καν να την εξαρθρώσει ολοσχερώς, προκειμένου να καταγάγει νίκη ενάντια στην εξτρεμιστική ακροδεξιά.

Ο αγώνας δικαιώνεται και συνάμα ο αγώνας συνεχίζεται για την εξάλειψη των ακροδεξιών ιδεών στη βάση της κοινωνίας. Η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού γρηγορεί για κάθε φαινόμενο μετάλλαξης της εθνικιστικής ακροδεξιάς και ιδίως για την ενσωμάτωσή της σε ευρύτερους σχηματισμούς της δεξιάς.

Για το Αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο

Τη Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου, στις 12:00 το μεσημέρι, στην Αίθουσα του ΔΣΑ Αθηνών, το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή πολλών φορέων οργάνωσε συνέντευξη τύπου με θέμα το Αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο. Στο πλαίσιο αυτό προσκλήθηκε να συμμετάσχει και η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού. Με τη σύμφωνη γνώμη της διαχείρισης της Πρωτοβουλίας είχα τη χαρά και την τιμή να την εκπροσωπήσω.

Η εισήγησή μου, που εκφράζει και τη συνόλη διαχείριση, είχε ως εξής:

"Ευχαριστώ το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ για την πρόσκληση στη σημερινή συνέντευξη τύπου, για ένα θέμα κοινού ενδιαφέροντος, όπως είναι το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Ευχαριστώ τόσο για την ευκαιρία που έχουμε να παρουσιάσουμε τις δικές μας θέσεις σε ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας, όσο και γιατί οι αφηγήσεις εκπροσώπων ποικίλων φορέων συμπληρώνουν και βαθαίνουν και τη δική μας κατανόηση του φαινομένου της ρατσιστικής βίας, την οποία κι εμείς από την πλευράς μας, κάπως ανάλογα, την προσλαμβάνουμε στην κοινωνία. Μια σειρά νομοτεχνικών θεμάτων που αναλύθηκαν σε βάθος συνέβαλαν επίσης και στη δική μας λεπτομερέστερη εμβάθυνση στα τεχνικά ζητήματα του υπό ψήφιση νομοσχεδίου.

Εκπροσωπώ την Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού, μια ανεξάρτητη διαδικτυακή πλατφόρμα, για την ακρίβεια μια ομάδα στο facebook, που αριθμεί 670 μέλη.

Η Πρωτοβουλία Χριστιανών ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 2012, προκειμένου να καταπολεμήσει τα φαινόμενα του Εθνοφυλετισμού, Νεοναζισμού, Νεοφασισμού και ειδικότερα το ρίζωμά τους μέσα στον κοινωνικό χώρο της Εκκλησίας, παρά την καταφανή, καταστατική και ολοκληρωτική αντίθεσή τους με τη χριστιανική διδασκαλία. Στο πλαίσιο των δράσεών μας, συνταχθήκαμε εξαρχής με το αίτημα της σαφούς εκκλησιαστικής καταδίκης αυτών των φαινομένων στη σύγχρονή τους έκφραση. Για το μείζονα αυτό στόχο της δράσης της Πρωτοβουλίας μας συγκεντρώνουμε υπογραφές στην διαδικτυακή πλατφόρμα του go-petition. Μια τέτοια συνοδική απόφαση ελπίζουμε να ανασχέσει σημαντικά τη διείσδυση του ρατσισμού σε ένα χριστιανικό αλλά πολιτικά απαίδευτο κοινό συμπολιτών μας.

Δεν εξαντλούμαστε όμως στον ένα και μοναδικό στόχο. Ενδιαφέρει η καταπολέμηση αυτών των φαινομένων στο πεδίο των ιδεών και της πολιτικής πράξης, στο πεδίο του λόγου αλλά και του δρόμου, στις πλατείες, τις ενορίες, τις γειτονιές. Για το σκοπό αυτό ενθαρρύνουμε τα μέλη μας να αλληλεπιδρούν και να συνεργάζονται με κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς για τη δημιουργία ενός πλατιού αντιφασιστικού μετώπου.

Η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοναζισμού, Νεοφασισμού εκτιμά ότι το κύριο αίτιο για την αδυναμία αντιμετώπισης του φασιστικού φαινομένου σήμερα δεν είναι η έλλειψη νομικών εργαλείων. Στη διαρκή υπονόμευση του δημοκρατικού πολιτεύματος και στην περιστολή του Κράτους Δικαίου, που βαθμιαία δίνει τη θέση του σε ένα Κράτος Έκτακτης Ανάγκης, οφείλουμε να αναζητήσουμε τα βαθύτερα αίτια του προβλήματος και όχι στην έλλειψη νομικού πλαισίου. Εκτιμούμε επίσης ότι ακόμα και το άριστο νομικό πλαίσιο θα είναι ανίκανο να καταπολεμήσει την έξαρση του φασιστικού φαινομένου, για όσον καιρό θα ενδημούν φαινόμενα απουσίας πολιτικής βούλησης από μεριάς των οργάνων της συντεταγμένης Πολιτείας για την εφαρμογή του στην πράξη.

Έστω κι έτσι όμως, θεωρούμε ότι ένας αντιρατσιστικός νόμος πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή προκειμένου για καλύτερη, πληρέστερη και εγκυρότερη αντιμετώπιση της ρατσιστικής, φασιστικής και νεοναζιστικής πλημμυρίδας.

Καθώς επίσης και για την αντιμετώπιση της ρητορικής του μίσους, που δεν είναι διόλου ασύνδετη αλλά έχει αιτιώδη σχέση με την εμπέδωση της μισαλλοδοξίας και της πολιτικής του μίσους στο πεδίο της πράξης.

Στο πλαίσιο αυτό δηλώνουμε ικανοποίηση για την απόφαση της ΔΙΣ (Διαρκούς Ιεράς Συνόδου) της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, που έμμεσα απέκρουσε αιτήματα από πλευράς κάποιων Ιεραρχών για καταψήφιση του νόμου, αιτήματα που εκφράστηκαν σε γλώσσα ανοίκεια επιτακτική και άκρως ασυνήθη. Το αστήριχτο και ουσιωδώς αθεολόγητο των παρόμοιων αιτημάτων έχουμε και ως Πρωτοβουλία πολύ έγκαιρα επισημάνει. Επιπλέον, σημειώνουμε με χαρά την πρώτη επίσημη συνοδική τοποθέτηση ότι: «Η Εκκλησία της Ελλάδος επί χρόνια τώρα βοηθεί και περιθάλπει χιλιάδες νομίμων και παρανόμων μεταναστών, ανεξαρτήτως θρησκευτικής πίστεως και φυλετικής καταγωγής, ακόμη και σήμερα εν μέσω της οικονομικής κρίσεως. Επιπλέον, διδάσκει όχι απλώς την ανοχή απέναντι στον «άλλον», όπως επιδιώκεται με το νομοσχέδιο, αλλά – πολύ περισσότερο – την έμπρακτη αγάπη προς τον πλησίον».

Η απόφαση αυτή είναι σταθμός και σημαντικό βήμα για την πλήρη και ολοσχερή καταδίκη του εθνοφυλετισμού, νεοφασισμού και νεοναζισμού από τη Σύνοδο της Ιεραρχίας.

*

Σε ό,τι αφορά το υπάρχον υπό συζήτηση νομοσχέδιο, μερικώς εφαρμογή μιας ευρωπαϊκής οδηγίας, διατηρούμε πλείστες όσες επιφυλάξεις.

Ο ένας λόγος για τις επιφυλάξεις είναι οργανικός και συνδέται με τον γενικότερο πολιτικό βίο των εισηγητών και της κυβέρνησης εν όλω. Δεν μπορούμε να παρασιωπήσουμε τη γενική μας πολιτική εκτίμηση για τις πρωτόγνωρες και απαράδεκτες πρακτικές σε βάρος των μεταναστών, για την ίδρυση στρατοπέδων συγκέντρωσης για αυτούς στη χώρα μας, αλλά και για τη γενικότερη αυταρχικοποίηση, αλλοίωση και διαρκώς αυξανόμενη καταστολή, που καθιστούν τη χώρα απλώς μια σκιώδη δημοκρατία. Ούτε μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι η κυβέρνηση εξέθρεψε επί μακρόν η ίδια τον φασισμό και τον ρατσισμό, και πολύ όψιμη και αμφίβολη είναι η προσπάθεια για να τον περιστείλει.

Ο άλλος λόγος συνδέεται με το περιεχόμενό του. Επιφυλασσόμαστε για την αοριστία τού νομοσχεδίου σε πλείστα όσα ζητήματα, και δεν κρύβουμε την ανησυχία μας για τυχόν στρεβλή χρησιμοποίησή του για αλλότριους σκοπούς: σε βάρος των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και για την καταστολή κινημάτων.

Ειδικότερα, θεωρούμε ιδιαίτερα λυπηρό ότι το νομοσχέδιο αποτυγχάνει να περάσει από το επίπεδο του λόγου στην πράξη, αποφεύγοντας να καθορίσει το ρατσιστικό έγκλημα, ή έγκλημα μεικτού κινήτρου (όπως στη Μανωλάδα Ηλείας) ως ιδιώνυμο.

Ακόμα και στο επίπεδο του λόγου δεν συμπεριλαμβάνει ρητά όλες τις μορφές ρητορικής του μίσους, παρά τα πολλά παρατηρούμενα κρούσματα βίας εναντίον ομοφυλόφιλων ή διεμφυλικών συνανθρώπων μας.

Δεν περιλαμβάνει καμία ρήτρα νομικής προστασίας θυμάτων (και ασφαλώς ούτε και μαρτύρων), με αποτέλεσμα τα περιστατικά ρατσιστικής βίας σε βάρος μεταναστών να μην μπορούν επί το πλείστον ούτε να καταγγελθούν.

Τέλος, εξαιρεί από τις προβλέψεις του τα δημόσια πρόσωπα και τους δημόσιους φορείς, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον θεσμικό ρατσισμό. Στην Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού έχουμε πολλές φορές επισημάνει ότι η γενική και αόριστη καταπολέμηση της βίας συχνά σκεδάζει την ουσία του ζητήματος, ότι η βία είναι κατά κύριο λόγο συστημική, θεσμική και κρατική βία, και εκεί πρέπει κανείς κατά κύριο λόγο να κατατείνει τη δράση του.

Επιφυλλασσόμαστε επίσης σε ό,τι συνιστά φραγμό στην ελευθερία έκφρασης, ακόμα και της επιστημονικής έρευνας, και είναι ακατανόητη σ’ εμάς η ποινικοποίηση των ιστορικών θεωρήσεων, όποιο ζήτημα και να αφορούν. Αντιθέτως φοβούμαστε ότι κάθε πιθανή δημοκοπική ανοησία θα περιβληθεί την αίγλη της διωκόμενης άποψης, ενώ σε γνήσια ερευνητικούς σκοπούς θα τεθούν ενδεχομένως φραγμοί και εμπόδια.

Τέλος, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τον τραγέλαφο γύρω από το ίδιο το νομοσχέδιο, με τις επανειλημμένες αποσύρσεις και επανεισαγωγές του, που συνιστά θλιβερή εικόνα του επιπέδου λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών και του Κοινοβουλίου στη χώρα μας.

Με όλες αυτές τις επισημάνσεις επιστρέφουμε στο αρχικό: να τονίσουμε ότι δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το ρατσισμό κλείνοντας παράλληλα το μάτι σε αυτόν και εκθρέφοντάς τον με εισαγωγή θεσμών απαράδεκτων για μια δημοκρατία αλλά και με την ιδεολογική του καλλιέργεια στη βάση της κοινωνίας, με την ολοένα μεγαλύτερη μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας σε θεματολογία προσφιλή στην ακροδεξιά αλλά και με την τυχοδιωκτική αλλίευση στελεχών για την κυβέρνηση και κοινού ως δεξαμενή ψηφοφόρων από το απώτατο ακροδεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος.

Ο ρατσισμός ενδημεί και θεριεύει ως μια ιδιαίτερα ακραία και ειδεχθής μορφή τού επί μακρόν καλλιεργούμενου κοινωνικού αυτοματισμού. Η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού κρίνει ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για την αντιμετώπισή του. Εξάλλου, η κοινωνία θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συμπληγάδες των διαρκών μεταλλάξεων των πολιτικών σχηματισμών της άκρας δεξιάς, στην εξτρεμιστική αλλά και λιγότερο ριζοσπαστική μορφή τους. Για το λόγο αυτό χαιρετίζουμε τη σύνδεση και συνεργασία όλων των αντιφασιστικών και αντιρατσιστικών δυνάμεων."

Μια Ιστορική Απόφαση

Η σημερινή απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας είναι ιστορικής σημασίας. Διαψεύδει τις Κασσάνδρες που έσπευσαν να θεωρήσουν ότι η στάση μιας ελάχιστης ομάδας Ιεραρχών θα επικαθορίσει το όλο, ή ότι η Εκκλησία θα παραλλάξει τη φύση της δίνοντας χώρο σε ακραία και μισαλλόδοξα κηρύγματα. Στην πραγματικότητα η απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου είναι κόλαφος για όλους όσους επιδίδονται σε ρητορική μίσους και ακόμα περισσότερο. Είναι μια επιχειρηματολογία γιατί η Εκκλησία είναι θεμελιωδώς αντιρατσιστική, ακολουθώντας τον σταυρωθέντα και αναστηθέντα Λόγο.

Το πλήρες κείμενο της απόφασης στην επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος, από όπου και η φωτογραφία.

Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει!

Η Πρωτοβουλία Χριστιανών ιδρύθηκε προκειμένου να καταπολεμήσει τα φαινόμενα του Εθνοφυλετισμού, Νεοναζισμού, Νεοφασισμού και ειδικότερα το ρίζωμά τους μέσα στον κοινωνικό χώρο της Εκκλησίας, παρά την καταφανή, καταστατική και ολοκληρωτική αντίθεσή τους με τη χριστιανική διδασκαλία. Στο πλαίσιο των δράσεών μας, συνταχθήκαμε εξαρχής με το αίτημα της σαφούς εκκλησιαστικής καταδίκης αυτών των φαινομένων στη σύγχρονή τους έκφραση. Πολλές μεμονωμένες δηλώσεις μητροπολιτών και του μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου έχουν καταγραφεί, αλλά ουδέποτε απεφάνθη η Εκκλησία συνοδικώς για το ζήτημα. Σήμερα όμως, εξ αφορμής του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, βλέπουμε κάποιους άλλους μητροπολίτες να εγκαλούν την Εκκλησία και να την καλούν, με έωλα και αντιφατικά επιχειρήματα, να αντιταχθεί στην ψήφισή του. Οι εν λόγω μητροπολίτες, ενώ επικαλούνται την ελευθερία της συνείδησης και της γνώμης –ακόμα και όταν η «ελευθερία της γνώμης» συνίσταται στο κατ’ αυτούς δικαίωμα να καταρώνται και να καθυβρίζουν από άμβωνος οποιονδήποτε συμπολίτη ή ομάδα συμπολιτών δεν είναι της αρεσκείας τους–, την ίδια στιγμή συγχαίρουν δημοσίως την παρέμβαση βουλευτών της ΝΔ, που ζητούν να επεκταθεί η ποινικοποίηση της γνώμης αναφορικά με την αμφισβήτηση του εβραϊκού Ολοκαυτώματος, ώστε να συμπεριληφθούν και άλλες γενοκτονίες στο νομοσχέδιο που θα συζητηθεί στην Ελληνική Βουλή.

Η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοναζισμού, Νεοφασισμού εκτιμά ότι το κύριο αίτιο για την αδυναμία αντιμετώπισης του φασιστικού φαινομένου δεν είναι η έλλειψη νομικών εργαλείων. Στη διαρκή υπονόμευση του δημοκρατικού πολιτεύματος και στην περιστολή του Κράτους Δικαίου, που βαθμιαία δίνει τη θέση του σε ένα Κράτος Έκτακτης Ανάγκης, οφείλουν να αναζητηθούν τα βαθύτερα αίτια του προβλήματος και όχι στην έλλειψη νομικού πλαισίου. Εκτιμούμε επίσης ότι ακόμα και το άριστο νομικό πλαίσιο θα είναι ανίκανο να καταπολεμήσει την έξαρση του φασιστικού φαινομένου, για όσον καιρό θα ενδημούν φαινόμενα απουσίας πολιτικής βούλησης από μεριάς των οργάνων της συντεταγμένης Πολιτείας για την εφαρμογή του στην πράξη.

Έστω κι έτσι όμως, θεωρούμε ότι ένας αντιρατσιστικός νόμος πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή προκειμένου για καλύτερη, πληρέστερη και εγκυρότερη αντιμετώπιση της ρατσιστικής, φασιστικής και νεοναζιστικής πλημμυρίδας. Χωρίς απαραίτητα να στοιχιζόμαστε με το υπάρχον νομοσχέδιο και χωρίς να κρύβουμε την ανησυχία μας για τυχόν στρεβλή χρησιμοποίησή του για αλλότριους σκοπούς εις βάρος των κοινωνικών δικαιωμάτων, θεωρούμε εντούτοις ότι οι δημόσιες παρεμβάσεις των σεβ. μητροπολιτών Πειραιώς Σεραφείμ, Κυθήρων Σεραφείμ, Αιτωλίας Κοσμά και Γόρτυνος Ιερεμία δεν τιμούν ούτε τους ίδιους, ούτε το μοναχικό τους σχήμα, ούτε την επισκοπική τους ιδιότητα.

Θα θέσουμε το θέμα ξεκάθαρα: Ενώ όλοι, ως άνθρωποι, αγωνιζόμαστε για την ηθική μας τελείωση και εμβαπτιζόμαστε στην παράδοση και την εμπειρία της Εκκλησίας μας, δεχόμενοι και καθοδήγηση των πιο προχωρημένων από εμάς στην πνευματική ζωή, θεωρούμε ότι ο τρόπος που γίνεται το «ηθικοπλαστικό» κήρυγμα από ορισμένους εκκλησιαστικούς ταγούς, όχι μόνο δεν υπηρετεί το ζητούμενο, αλλά αντίκειται και στις θεμελιωδέστατες αυτές αρχές της χριστιανικής πίστης και ζωής, που είναι η αγάπη και η ελευθερία.

Και πιο καθαρά: Διαρκώς περιστρέφεται ο λόγος ορισμένων ιεραρχών, που καταλαμβάνουν (και χάρη σε αυτό) προνομιακή θέση στο δημόσιο λόγο, σε μία γκάμα ζητημάτων ηθικής γύρω από το υπογάστριο. Συνάμα αποσιωπώνται ουσιωδέστατα ζητήματα ηθικής, που ήταν τα πρώτα σε προτεραιότητα στο λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και των Πατέρων. Ο λόγος για τη χριστεμπορία, τον φαρισαϊσμό, τον πλούτο, την υποκρισία, την αδικία, τον τοκισμό, την άδικη φορολογία, τη στέρηση του εργατικού μισθού, την αγάπη στον αδερφό, τον ξένο, τον φυλακισμένο, τον εχθρό...

Είναι φανερό ότι διά επιλογών και παρασιωπήσεων η χριστιανική ηθική αλλοιώνεται εν όλω. Επειδή το πρόβλημα κορυφώνεται, θα θέσουμε το ζήτημα επί τον τύπο των ήλων. Η επιλεκτική επικέντρωση σε θέματα περί το υπογάστριο, φοβούμαστε ότι δεν αποσκοπεί παρά στην εξουθένωση του πλησίον και στην αυτοδικαίωση των ηθικολογούντων, ξεχνώντας ότι όλοι μας είμαστε συγκληρονόμοι του Αδάμ και ουδείς αναμάρτητος. Ο Χριστός δεν είπε ο “ενάρετος σε έναν τομέα”, αλλά ο «ἀναμάρτητος πρῶτος τὸν λίθον βαλέτω». Εμείς κοινωνούμε του θανάτου του Ιησού Χριστού, «ἵνα καὶ συζήσωμεν Αὐτῷ». Ο χωρισμός από την αγάπη του Χριστού είναι η κατεξοχήν αμαρτία και ο θάνατος.

Πέραν τούτου, οι ρητορικές αυτές κορώνες, που βομβαρδίζουν διαρκώς το «ποίμνιο», δίνουν τη θέση τους στην αιδήμονα σιγή, όταν τα ίδια φαινόμενα εντοπίζονται στους κόλπους της Ιεραρχίας και στους περί αυτήν κύκλους. Η ηθική μετατρέπεται έτσι σε ηθική δύο ταχυτήτων, όπου άλλα κριτήρια ισχύουν για το ποίμνιο και άλλα για το επίπεδο των συναδέλφων αρχιερέων. Τα ίδια φαινόμενα που, όταν πρόκειται για το «ποίμνιο», επισύρουν την «ιερή οργή» των περί τα γενετήσια ακαταπαύστως ηθικολογούντων, αντιμετωπίζονται παραδόξως με συναδελφική αβροφροσύνη, όταν κάνουν την εμφάνισή τους ανάμεσα στους «ταγούς».

Δυστυχώς όμως, ακόμα και αν σιωπήσουμε εμείς, η κοινωνία βλέπει και κρίνει. Και δεν ανέχεται άλλο να περιφέρεται διαρκώς ένα κρεβάτι στο δημόσιο διάλογο, και δη στον εκκλησιαστικό λόγο, το οποίο φωταγωγείται με προβολείς στις πιο απίθανες λεπτομέρειές του. Από το φως του Χριστού πέφτουμε στη φωτισμένη κλειδαρότρυπα. Όποιος λοιπόν αντιλαμβάνεται τον ποιμαντορικό του ρόλο με όρους κοινωνίας του θεάματος, με όρους κοινωνίας του θεάματος θα κριθεί. «Ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν». (Ματθ. 7,2)

Ο Θάνατος της Δημοκρατίας Θάνατος της Ανθρωπιάς

Μαυροφόρες του Γιώργου Σικελιώτη

Με διττό χτύπημα επλήγη χθες η δημοκρατία και η ανθρωπιά στόν τόπο μας.

1.

Με εισαγγελική απόφαση του Ναυτοδικείου Πειραιά τέθηκε στο αρχείο η διερεύνηση των ευθυνών του Λιμενικού Σώματος για το θάνατο 8 παιδιών και 3 γυναικών από το Αφγανιστάν στο Φαρμακονήσι, στις 20 Γενάρη του τρέχοντος έτους.
Η απόφαση διακοπής της δικαστικής διερεύνησης του θέματος εγκρίθηκε από τον ανώτερο Εισαγγελέα του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου.
Είναι μια προφανής απόφαση σκοπιμότητας, και μάλιστα παρά τις επισημάνσεις και τις επίσημες αναφορές εκπροσώπων του γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, για τις συνθήκες τις απώλειας τόσων ζωών, μετά από άμεση και επιτόπια έρευνα.
Αρνούμενοι να γίνεται το Αιγαίο νεκροταφείο ψυχών θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια να αποδοθεί το δίκιο, σε Ευρωπαϊκά δικαστήρια ή όπου αλλού.
Σήμερα ήδη, στις 12:00 το μεσημέρι, δίνουν στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας συνέντευξη τύπου για το θέμα το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών και η Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών.

2.

Αθωώθηκαν στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο της Πάτρας και οι 4 κατηγορούμενοι για τον τραυματισμό με πυροβόλο όπλο εργατών στη Μανωλάδα Ηλείας για τη βασική κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων. Το δεδικασμένο αυτό αφήνει πλέον ανοιχτή ουσιαστικά τη δυνατότητα δουλεμπορικής εργασίας στον τόπο μας από ξένους εργάτες. Οι τραυματισμοί πάνω από 20 ατόμων όταν διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους πέρασε στα μαλακά ως «πρόκληση επικίνδυνης σωματικής βλάβης» για την οποία καταδικάστηκαν οι δύο φυσικοί αυτουργοί ή απλή συνέργεια. Οι ποινές είναι εξαγοράσιμες και αφού εφεσιβλήθησαν, οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι. Ευθύνες δεν καταλογίστηκαν στον επιχειρηματία, ούτε στον επιστάτη.
Οι δικηγόροι της υπόθεσης κάνουν λόγο για κακοδικία, εφόσον κατά τη δίμηνη ακροαματική διαδικασία, η πολιτική αγωγή δεν είχε το δικαίωμα να υποβάλει ερωτήσεις για την κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων, καθότι το σχετικό αίτημα θεωρήθηκε εκπρόθεσμο. Θυμίζουμε την παλαιότερη ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού για το θέμα αυτό.
Η απαλλακτική απόφαση πάρθηκε ομόφωνα, από το σύνολο των (7) δικαστών και ενόρκων, παρά την αντίθεση εισήγηση της εισαγγελικής έδρας.
Αυτό θέτει σαφέστατα επί τάπητος και τις ευθύνες των τοπικών κοινωνιών αλλά και πολύ βαθιά γενικότερα ερωτήματα για την πορεία μας ως κοινωνίας.

Δεν επιθυμούμε να γινόμαστε συνεργοί σε φόνους με τη σιωπή. Αισθανόμαστε βαρύτατο πένθος και καλούμε όποιον θέλει να λέγεται άνθρωπος να αντιταχθεί με όλα τα μέσα που διαθέτει σε αυτές τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζούμε στη χώρα μας.

Δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς Γῆς...

Βιτρό του Borondo.

"...ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμα μου πρός σε, ὁ Θεός, διότι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς. δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς".

Ἡσ. 26: 9

Η Κοινωνία μας από Αύριο

Λίγες μόνο ώρες μας χωρίζουν από το κανιβαλικό στάδιο της ιστορίας. 

Αύριο το πρωί 10 η ώρα τίθεται προς ψήφιση με ονομαστική ψηφοφορία το νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ΄.

Είναι έκκληση σε κάθε πολίτη και κάθε χριστιανό ειδικότερα να φωνάξει με όλη τη δύναμή του.

Είναι κατεπείγουσα έκκληση και στη διοίκηση της Εκκλησίας. Μόνο σήμερα υπάρχει περιθώριο για δράση.

Τη νύχτα είναι ήδη πλέον αργά για οτιδήποτε άλλο εκτός από προσευχή...

Τι ζητάμε επιτέλους από το σωφρονισμό;

 

      Φέτος συμπληρώνονται 250 χρόνια από την πρώτη έκδοση του έργου του Τσεζάρε Μπεκαρία «Περί εγκλημάτων και ποινών». Το έργο αυτό του Ιταλού σοφού έθεσε τις βάσεις για μία εκ βάθρων αλλαγή του τρόπου με τον οποίο η πολιτεία και η κοινωνία αντιμετωπίζουν τον σωφρονισμό των παραβατών του νόμου.

     Η κατεύθυνση προς την οποία έστρεψε ο Μπεκαρία το σωφρονιστικό σύστημα της εποχής του ήταν ανθρωπιστική με στόχο την αποτροπή του εγκλήματος στο μέλλον. Κατά τα μέχρι τότε (και εν πολλοίς μέχρι σήμερα) κρατούντα ο παραβάτης του νόμου αντιμετωπιζόταν ως πρόβλημα για την κοινωνία και έπρεπε να διωχθεί μέχρι την τελική εξουθένωσή του.

     Αθάνατο παράδειγμα αυτού του τρόπου λειτουργίας του σωφρονισμού παραμένει η συγκλονιστική παρουσίαση της παράβασης και των όσων την ακολούθησαν από τον Βίκτωρα Ουγκώ στο αριστούργημά του «Οι Άθλιοι».

      Από την εποχή αυτή έχουν περάσει πολλά χρόνια, πολλά έχουν αλλάξει, συνήθως προς το καλύτερο, αλλά και πολλά σημεία του σωφρονιστικού συστήματος εξακολουθούν να μην στοχεύουν στην ουσία του προβλήματος, αλλά στην εκδίκηση εκ μέρους της κοινωνίας προς τον δράστη. Δυστυχώς, και αυτό είναι πολύ γνωστό, οι στατιστικές για την πορεία όσων δεχθούν τον υπάρχοντα σωφρονισμό δείχνουν υψηλότατα ποσοστά υποτροπής και επανάληψης των ίδιων σφαλμάτων, εγκλημάτων, λαθών.

      Νομίζω ότι είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να υπερηφανευόμαστε για το σωφρονιστικό μας σύστημα. Μάλλον προσπαθεί να προσφέρει σε όλους μας ένα άλλοθι για τις αδυναμίες και τις παραλείψεις μας, ως πρόσωπα αλλά και ως οργανωμένη κοινωνία, τα οποία φέρουν μεγάλο μέρος ευθύνης για την παραβατική συμπεριφορά κάποιων συνανθρώπων μας.

      Για το λόγο αυτό πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους του σωφρονιστικού μας συστήματος. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε ένα σοβαρό και αποτελεσματικό σύστημα. Μερικές από τις αρχές που πρέπει να θεωρούνται δεδομένες, σε αντίθεση με τις κραυγές που κατά καιρούς ακούγονται και εντέχνως προβάλλονται από τα ΜΜΕ, είναι ο σεβασμός στον άλλο ως πρόσωπο, ως δημιούργημα πλασμένο κατ’ εικόνα του Θεού, η διερεύνηση των συνθηκών που οδήγησαν κάποιον σε ένα έγκλημα, η αποφυγή μειωτικών πρακτικών κατά τη σύλληψη και τον σωφρονισμό.

     Είναι αναγκαίο να αλλάξει η στάση των σωφρονιστικών υπαλλήλων και να ελεγχθούν όσοι νομίζουν ότι δικαιούνται να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους, όπως έγινε με την προ μηνών δολοφονία του σωφρονιστικού υπαλλήλου και τα όσα την ακολούθησαν οδηγώντας στον, επιτρέψτε μου, άνανδρο, βασανισμό και, εν τέλει, στη δολοφονία του δράστη. Μάλιστα, όπως φαίνεται, αυτά έγιναν οργανωμένα, εν γνώσει του διευθυντή του καταστήματος, από ομάδα υπαλλήλων και όχι ως μία ακραία μεμονωμένη αντίδραση κάποιου βίαιου ή θερμόαιμου υπαλλήλου.

      Πρέπει να αλλάξουν, να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησης των κρατουμένων. Δεν ωφελεί να τους βασανίζουμε νομίζοντας ότι έτσι τους αποτρέπουμε από μελλοντικές παραβατικές ενέργειες ή εγκλήματα.

      Όχι!

     Με αυτόν τον τρόπο δεν βοηθούμε ούτε τους ίδιους ούτε την κοινωνία. Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό να αναφερθώ στο παράδειγμα των φυλακών της Κω. Ένα μάλλον ήσυχο κατάστημα, με καλό διευθυντή, ο οποίος προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες κράτησης, με την Ιερά Μητρόπολη Κώου και Νισύρου να πρωτοστατεί στην προσπάθεια αυτή, με την τοπική κοινωνία να είναι αν μη τι άλλο ανεκτική . . .

      Ποιο είναι το μεγάλο, άλυτο με τα υπάρχοντα δεδομένα πρόβλημα του συγκεκριμένου καταστήματος; Ο υπερπληθυσμός! Η φυλακή αρχικά ήταν χωρητικότητας 45 ατόμων, αργότερα τα κρεβάτια έγιναν διώροφα και η χωρητικότητα έφτασε τα 90 άτομα –χωρίς, φυσικά να αυξηθούν τα τετραγωνικά, τα μπάνια, οι τουαλέτες κλπ.- και σήμερα ο αριθμός όσων ζουν μέσα σε αυτή πλησιάζει τους 160. Κοιμούνται σε στρώματα κάτω στο δάπεδο, ο ένας πατά πάνω στον άλλο. Τη μέρα βγάζουν τα βρώμικα στρώματα στην αυλή για να μπορούν να κινούνται και το βράδυ τα επαναφέρουν στους θαλάμους. Τα μπάνια και οι τουαλέτες είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα και πολλά άλλα . . . Και, το τονίζω, αυτά σε μια φυλακή που ο διευθυντής ενδιαφέρεται, οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι –τουλάχιστον, κάποιοι που γνωρίζω- δεν έχουν σχέση με αυτά που συνήθως μαθαίνουμε, η τοπική εκκλησία και η κοινωνία την στηρίζει. Ας σκεφτεί ο καθένας μας τι συμβαίνει εκεί που δεν υπάρχουν αυτά τα δεδομένα . . .

      Γιατί πρέπει να ταλαιπωρούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο συνανθρώπους μας;

      Τι θέλουμε επιτέλους από το σωφρονισμό τους;

     Τους βοηθάμε να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο του εγκλήματος ή τους εκδικούμαστε για τις πράξεις τους; Πόσο ωφεληθήκαμε από το έργο του Μπεκαρία; Τι μάς συμφέρει σε τελική ανάλυση; Η εξουθένωση ή ο σεβασμός; Ο βασανισμός ή η δημιουργία ανθρώπινων συνθηκών; Η αγάπη ή η εκδίκηση; Η ίαση ή το μαρτύριο;

      Λίγες σκέψεις για ένα σημαντικό θέμα.

     Λίγες σκέψεις που αφετηρία έχουν την πεποίθηση της Εκκλησίας για το σεβασμό όλων, όχι μόνο των «υγιών και των αξιοπρεπών» που έλεγε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, αλλά όλων των «κατ’ εικόνα» Θεού πλασμένων όντων.

     Ας μην ακολουθούμε το παράδειγμα όσων ως μοναδικό κίνητρό τους έχουν το όφελος και το κέρδος. Ο άνθρωπος πρέπει να παραμένει άνθρωπος ακόμη και αν έσφαλε, ακόμη και αν οδηγήθηκε στο έγκλημα. Ας αντισταθούμε με την αγάπη! Ας επιμείνουμε στο σεβασμό!

     Παρά την αντίθετη επικρατούσα άποψη, μόνο με αυτές τις παραμέτρους θα μειώσουμε την παραβατικότητα, θα προφυλάξουμε τα παιδιά μας, θα αποτραβήξουμε όσους έχουν παρασυρθεί και, αν θέλετε, θα προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και όχι με τη βία και τον εξευτελισμό του άλλου, ακόμη και αυτού που επιμένει να αψηφά το νόμο και το κοινό αίσθημα δικαίου.

      Η πορεία των κρατουμένων μετά το σωφρονισμό και την απελευθέρωσή τους δείχνει την ποιότητα του σωφρονιστικού μας συστήματος. Ας αγωνιστούμε για να την βελτιώσουμε και ας μην επιτρέψουμε να καταρρακωθεί κι άλλο.